بررسی رابطه خودآگاهی و دینداری با تاب‌آوری

هدف این پژوهش، بررسی رابطه خودآگاهی و دین‌داری با تاب‌آوری است. برای این منظور، نمونه‌ای مشتمل بر 248 نفر از جوانان ساکن در 4 مجتمع هزاره نهم شهرک پردیسان قم، به‌صورت دردسترس انتخاب‌شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از سه پرسشنامه تاب‌آوری‌روان‌شناختی کانر و دیویدسون (2003)، دین‌داری خدایاری‌فر (1389) و خودآگاهی فنیگستین، شیر و باس (1975) استفاده شد. نتایج تحلیل نشان‌داد بین هر سه خرده‌مقیاس خودآگاهی شامل خودآگاهی‌خصوصی، خودآگاهی‌عمومی و اضطراب‌اجتماعی با تاب‌آوری رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحقیق حاکی از رابطه مثبت و معنادار میان دین‌داری و تمام خرده‌مقیاس‌های دین‌داری از جمله باورهای دینی، التزام به اعمال دینی و عواطف دینی، با تاب‌آوری است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد تاب‌آوری، توسط دین‌داری با ضریب (0/46) و خودآگاهی‌خصوصی با ضریب (0/18) و اضطراب‌‌اجتماعی با ضریب (0/23-) پیش‌بینی می‌شود. بررسی رابطه خودآگاهی و دین‌داری نیز نشان داد بین خودآگاهی‌خصوصی و خودآگاهی‌عمومی با دین‌داری رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بنابراین طبق نتایج، فرضیه رابطه خودآگاهی و دین‌داری با تاب‌آوری ثابت می‌شود.

دانلود فایل