رابطه سن ازدواج و ویژگی های شخصیت با پیشرفت تحصیلی و رضایت زناشویی در طلاب تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سن ازدواج و ویژگی های شخصیت با پیشرفت تحصیلی و رضایت زناشویی در طلاب تهران بود. پژوهش حاضر به لحاظ روش از نوع مطالعات توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه طلاب حوزه های علمیه تهران در سال 1397 بود (5000N=). از این جامعه نمونه‏ای به حجم 250 نفر به روش نمونه گیری خوشه‏ای مرحله‏ای انتخاب گردید. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (Enrich Couple-35)، پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی نئو (NEO-FFI-60) و از معدل کل طلبه ها برای بررسی پیشرفت تحصیلی آنها استفاده شد. برای تحلیل داده‏ها از آزمون‏های همبستگی پیرسون و رگرسیون به وسیله نرم افزارهای SPSS استفاده شد. یافته ها نشان داد سن ازدواج رابطه منفی و معنی داری با پیشرفت تحصیلی و مؤلفه‌های رضایت زناشویی شامل رضایت، ارتباطات و حل تعارض به استثنای تحریف آرمانی دارد و ابعاد شخصیتی برون گرایی، باز بودن نسبت به تجربه، توافق، و وظیفه شناسی با پیشرفت تحصیلی و رضایت زناشویی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین سن ازدواج و ویژگی های شخصیتی قادر به پیش بینی تغییرات پیشرفت تحصیلی می باشند؛ اما بصورت تفکیکی، سن ازدواج قادر به پیش بینی معنی دار پیشرفت تحصیلی طلاب نبود. همچنین سن ازدواج و ویژگی های شخصیتی قادر پیش بینی رضایت زناشویی بودند.

دانلود فایل