رابطه عملکرد خانواده و خودپنداره کودکان با توجه به نگرش مذهبی والدین

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه عملکرد خانواده و خودپنداره کودکان با توجه به نگرش مذهبی والدین صورت گرفته است. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده که برای بررسی مدل تعدیلی از معادلات رگرسیونی استفاده گردید. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر و دختر پایه های چهارم، پنجم و ششم مقطع ابتدایی شهر یزد و والدین آنها می باشند که در مدارس دولتی و غیر دولتی مشغول به تحصیل هستند. حجم جامعه آماری 37000 نفر می باشد که با استفاده از جدول مورگان، تعداد 380 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب گردیدند. به منظور سنجش متغیر ها از مقیاس سنجش عملکرد خانواده (FAD)، مقیاس خودپنداره کودکان پیرز و هریس (CSCS) و پرسشنامه نگرش مذهبی (RS) برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. تحلیل همبستگی و رگرسیون برای تحلیل نتایج مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نگرش مذهبی والدین در رابطه بین عملکرد خانواده و خودپنداره کودکان نقش تعدیل‌کنندگی دارد و اثر تعاملی عملکرد خانواده با نگرش مذهبی والدین در خودپنداره کودکان معنادار می‌باشد (P>0.01). همچنین مجموع متغیرهای عملکرد خانواده، نگرش مذهبی والدین و اثر تعاملی آنها 30 درصد تغییرات خودپنداره کودکان را پیش بینی می کنند. همچنین نتایج حاکی از این است که ماتریس همبستگی و رابطه دو به دو و ساده متغیرها با هم معنادار بوده و هر کدام از متغیرهای عملکرد خانواده و نگرش مذهبی والدین به تنهایی و به صورت معنادار توان پیش‌بینی خودپنداره کودکان را دارند (P>0.01). به طور کلی نتایج پژوهش حاضر دلالت بر نقش عملکرد خانواده و نگرش مذهبی والدین در کیفیت خودپنداره کودکان نقش داشته و نگرش مذهبی عملکرد خانواده را در جهت افزایش خودپنداره کودکان تقویت (تعدیل مثبت) می‌کند.

دانلود فایل