دانشجو: سید مرتضی حسینی مطلق
استاد راهنما: حجت الاسلام دکتر رحیم میردریکوندی
استاد مشاور: حجت الاسلام آقای دکتر محمدرضا جهانگیرزاده
استاد داور:
سال: 1394
رشته: روانشناسي اسلامي
هدف از انجام این پژوهش، بررسی ویژگیهای زندگی مطلوب از دیدگاه روانشناسی و اسلام و مقایسه بین آنهاست که با روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. زندگی مطلوب از دیدگاه روانشناسان مثبت، از دو دیدگاه کلی لذت گرا و سعادت گرا مورد بررسی قرار گرفته است. امروزه روانشناسی مثبت، رویکردی سعادت گرا به زندگی مطلوب داشته و بر منش و فضیلت های فردی تاکید کرده اند و مراحلی را برای تحقق زندگی مطلوب برشمرده اند. افرادی که به تمام مراحل زندگی مطلوب، نائل شوند به خود شکوفایی رسیده اند. آنچه برای طی کردن مراحل مختلف زندگی مطلوب لازم است، استفاده از کارکرد بهینه و بهره گیری از تمام استعدادها در جهت شکوفایی و دستیابی به توانایی های بالقوه افراد می باشد. زندگی مطلوب از دیدگاه اسلام، در گستره ای وسیع تر از آنچه در روانشناسی مثبت وجود دارد، طرح شده است؛ در دیدگاه اسلام، زندگی انسان دارای دو سطح دنیوی و اخروی است که ارتباط تنگاتنگی هم با یکدیگر دارند. زندگی مطلوب در منابع اسلامی، بر محور سعادت شکل می گیرد و افراد به هر اندازه که از اسباب سعادت بهرمند باشند، به همان میزان از زندگی مطلوب دنیوی و اخروی برخوردار خواهند بود. البته تحقق کامل اسباب سعادت دنیوی و عوامل زمینه ساز زندگی مطلوب اخروی، در دوره ای خاص از زندگی بشر به خاطر تحولات عمیقی که در این دوره اتفاق می افتد امکان دارد که از آن به دوره ظهور امام زمان (عج) یاد می شود.
