رابطه هدفمندی بر اساس منابع اسلامی و ويژگی های شخصيت با رضايت از زندگی در دو گروه طلاب و دانشجويان

در 50 سال گذشته بیشتر تلاش روانشناسان بالینی بر درمان کمبودها و رفع ناتوانی ها متمرکز بوده است، اما روانشناسان مثبتگرا به افزایش شادمانی و سلامت و رضایت از زندگی و مطالعه علمی درباره نقش نیرومندی های شخصی و سامانه های اجتماعی مثبت در ارتقای سلامت بهینه تاکید دارند. (گادلاک و کارین ،2004) رضایت از زندگی، شامل ارزیابی شناختی افراد از شرایط زندگی خود است (یادگاری، 1384) درواقع می توان رضایت از زندگی را مفهومی کلی و ناشی از نحوه ادراک شناختی و عاطفی شخص از کل زندگی دانست، کسب رضایت از زندگی هدف نهایی بشر است و این مهم با عوامل بسیاری ارتباط دارد. (کلانی 1393). از جمله عوامل تاثیر گذار بر رضایت از زندگی، هدفمندی و ویژگی های شخصیتی است و با توجه به تاکیدات آموزه های دینی بر هدفمندی انسان، در این تحقیق، هدفمندی بر اساس منابع اسلامی، سنجیده می شود. در این پژوهش به رابطه دو عامل شخصیت و هدفمندی براساس منابع اسلامی با رضایت از زندگی پرداخته می شود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است که به طور همزمان بر روی 254 نفر از دانشجویان و طلاب با روش نمونه گیری خوشه ای اجرا شد. یافته ها حاکی از وجود رابطه بین هدفمندی براساس منابع اسلامی و ویژگی های شخصیت با رضایت از زندگی در دو گروه طلاب و دانشجویان است (286/0 = 2R طلاب-299/0 = 2R دانشجویان). همچنین بین هدفمندی براساس منابع اسلامی و ویژگی های شخصیت (به جز مولفه گشودگی که رابطه معناداری در گروه طلاب ندارد)؛ ویژگی های شخصیت با رضایت از زندگی؛ و هدفمندی براساس منابع اسلامی با رضایت از زندگی رابطه وجود دارد.

دانلود فایل