دانشجو: احمد عرفانی
استاد راهنما: دکتر باقر غباری بناب
استاد مشاور: حجت‌الاسلام دکتر حمید رفیعی‌هنر
استاد داور: حجت الاسلام دکتر جعفر جدیری
سال: 1395
رشته: روان‌شناسی اسلامی
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای خودمهارگری در رابطه دلبستگی به خدا با کارکرد خانواده انجام گردید. برای دستیابی به هدف فوق، در یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، تعداد 461 نفر از افراد متأهل ساکن در مجتمع‌های مسکونی منطقه پردیسان قم، با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های دلبستگی به خدا (روات و کرک‌پاتریک)، فرم کوتاه مقیاس خودمهارگری (تانجنی) و ابزار سنجش خانواده (مک‌مستر) استفاده شد و داده‌های پژوهش از طریق آزمون‌های همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون خطی و تحلیل مسیر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نقش واسطه‌ای خودمهارگری در رابطه کیفیت دلبستگی به خدا با کارکرد خانواده را به‌صورت میانجی‌گری جزئی تأیید نمودند. همچنین یافته‌ها نشان داد که دلبستگی ایمن به خدا و خودمهارگری با کارکرد (ناسالم) خانواده، رابطه منفی و معنادار دارند و هریک از متغیرهای کیفیت دلبستگی به خدا و خودمهارگری به‌طور معناداری کارکرد خانواده را پیش‌بینی می‌نمایند. از سوی دیگر دلبستگی ایمن به خدا با خودمهارگری نیز رابطه مثبت و معنادار دارد. بر اساس این پژوهش، هرچه کیفیت دلبستگی اعضای خانواده به خداوند ایمن‌تر باشد، خودمهارگری آن‌ها افزایش یافته و از آن طریق، کارکرد خانواده (حل مسائل، انجام وظایف، برقراری روابط عاطفی، مشارکت همدلانه، و وضع مقررات و پایبندی به آن) مطلوب‌تر خواهد شد. از نتایج این تحقیق می‌توان جهت طراحی بسته‌های آموزشی برای ارتقاء کارکرد خانواده از طریق کیفیت دلبستگی به خدا و خودمهارگری استفاده نمود.
